|
|
|
8 stopni w lekturze Słowa Bożego
wg C.M. Martini, La pratica del testo biblico, Piemme, 2000, s.9-10.
08 grudnia, 2010
|
|
|
|
1. Lectio to czytanie i powtarzanie fragmentu biblijnego ukazujące podstawowe elementy, dynamizm, strukturę, bohaterów, akcje, jakość działania, bliższy i dalszy kontekst, pokrewne/podobne teksty.
Czyli jest to szeroka praca, która ma swój cel w odpowiedzi na proste pytanie: co mówi ten fragment biblijny? Wielokrotnie zauważyłem, także w głoszeniu i w homiletyce, że wychodzi się od strony biblijnej Pisma św. uważając ją za oczywistą, by wyrazić jakąś myśl o niej, przeskakując nad podstawowym i absolutnie nie do zapomnienia pytaniem: co mówi?
W takim spojrzeniu, tekst, który już czytałem i słuchałem dziesiątki czy setki razy, ukazuje się jako nowy.
Dlatego też zachęcam młodych do czytania tekstu z długopisem w ręku, podkreślając osoby, działania, uczucia, jakości. Nie są konieczne narzędzia – też są ważne – strukturalizmu, całego studium retoryki. Chciałbym, aby każdy chrześcijanin nauczył się ćwiczyć w lectio, każdy młody począwszy od 12 roku życia; to pierwszy stopień, bardzo ważny.
2. Meditatio jest drugim stopniem – zawiera się w poszukiwaniu permanentnych wartości albo tego, co przynosi tekst. Odpowiada na pytanie: co nam mówi tekst? Jakie wartości trwałe niesie w historię?
3. W meditatio przechodzi się bardzo delikatny etap: działalność ludzka – oczywiście prowadzona przez łaskę, jeśli chce się dojść do modlitwy – zastępowana jest stopniowo działaniem Bożym. To jest chwila contemplatio, chwila, w której stajemy przed tajemnicą, z której zrodził się tekst biblijny, przed tajemnicą Boga Miłości, przed tajemnicą Chrystusa i Ducha obecnego i działającego w historii. Tak więc fragment mówi do mnie i dla mnie, nie jest już więcej nośnikiem ogólnych wieści.
4. Oratio jest czwartym stopniem, gdzie rozpoczynam rozmowę z Panem Jezusem, wychodząc od tekstu, poprzez chwałę, dziękczynienie, pytanie. Przychodzi na myśl bardzo prosta definicja św. Teresy z Avila: „Modlitwa nie jest niczym innym jeśli nie intymną relacją przyjaźni, rozmowa z Tym, o którym wiemy, że nas kocha”. Ale to dopiero w tym punkcie rozmowa z Jezusem wchodzi w dynamikę.
5. Z oratio rodzi się consolatio, określenie, które wymagałoby dłuższego tłumaczenia. Użycie w sensie nowotestamentalnego paraklesis: doświadcza się w sercu radość i bliskość z ewangelicznymi postawami zaproponowanymi przez treść tekstu, uświadamia się sobie dotknięcie Boga.
6. Następnym stopniem jest discretio albo rozeznawanie. Idzie o przyjęcie z jasnością różnicy między wartościami a anty-wartościami, wartościami ewangelicznymi a ich fałszywymi obrazami. Tutaj dotknięcie Boże jest mocniejsze, przeważa wymiar mistyczny.
7. Owo discretio przeradza się w deliberatio, w wyborze działania i stylów życia w pełny sposób zgodnych z Ewangelią.
8. Ostatnim etapem jest actio: w konkretny sposób wypełnia się działanie, które przemienia serce, sprawia nawrócenie w życiu.
powrót
|
|
|
Duchowość
ignacjańska
