MODLITWA

zobacz również: | szkoła modlitwy | modlitwa wstawiennicza | krótko i na temat |

Szkoła modlitwy
Modlitwa na pierwszym miejscu - na podstawie Łk 11,1-4
05 pazdziernika, 2011

3x modlić się

Kiedy po zamachach w Stanach Zjednoczonych zapytano jednego jezuitę o to, co mamy robić wobec tego, co dzieje się na naszym świecie usłyszałem odpowiedź: Modlić się! Modlić się! I jeszcze raz modlić się! Liczy się modlitwa i nic poza nią nie jest tak ważne jak ona! Modlitwa to stan, w którym możemy trwać. Wszak życie wieczne to zatopienie w Bogu na wieki, czyli niekończący się nigdy stan bycia z Bogiem i w Nim.
Modlitwa tu na ziemi to perły zbierane do kosza każdego dnia, nie dla bogactwa, ale dla ubogacenia mnie i całego świata. Perły i inne drogocenne kamienie nanizane na sznur codzienności. Krople westchnień, słów, niemych przekazów zebrane w bukłaku serca. Modlitwa upiększa otoczenie, w którym się ją praktykuje.

Wszystko w kilku słowach

Tego nauczyć nas może nasz Pan, Jezus Chrystus, Syn Boży. Dlatego do Niego się zwracamy z tą uczniowską prośbą. On sam uczy, prowadzi, kieruje tymi, którzy chcą Mu się poddać. Patrzymy na uczniów Pańskich Jemu współczesnych i tych dzisiaj. Wystarczy wziąć do ręki Dzienniczek św. Faustyny i przecierać ze zdumienia oczy jak Pan Jezus prowadzi ją za rękę. Także Ignacy Loyola na koniec swego życia z całą mocą powiedział, że czuł się przez cały czas ziemskiej wędrówki jak prowadzony za rękę.
Gdy przychodzi z naszej strony pozwolenie na Jego działanie, wtedy dokonują się wielkie Boże rzeczy, magnalia Dei, o których możemy śpiewać dzień i noc w sercu i wobec braci i sióstr. Bóg jest obecny i działa w nas i dla nas.
W tym mieści się pewność wiary, iż modlitwa jednoczy z Nim. Za pomocą modlitwy człowiek przylgnie do Pana całym sobą. Bo modlitwa obejmuje całego człowieka. Nie może być inaczej. Wszak Bóg kocha go całego, a nie tylko cząstkę czy jeden wymiar. Zauważmy, że modlitwa Pańska ma w sobie całość doświadczenia ludzkiego. Coś niebywałego, że w tak małej ilości słów zawarte są treści wręcz nieskończone. Z jednej strony tajemnice Boga samego, a z drugiej człowiecze codzienne bolączki i radości. Na początku odnosimy wszystko do Boga, któremu opowiadamy o tym, co w nas siedzi, co nas cieszy i co wywołuje smutek. Mówimy o wszechmocy Bożej, o Jego królowaniu nie zapominając też wyznać doświadczanej na co dzień słabości.

Magnalia Dei

Niech nie zwiedzie nas prostota i wręcz ubóstwo modlitwy, której uczy nas Pan Jezus! Czegóż mielibyśmy się spodziewać? Czego oczekiwać? W modlitwie jak w cudnym spotkaniu miłujących się nie ma miejsca na wyreżyserowane sceny. Jej należy się oddać, a wtedy główny jej Twórca i Sprawca czyni magnalia Dei.
Tak, przygotować się możemy wybierając czas i miejsce, ale i to nie do końca wszak niekiedy zaskakuje nas strumień łaski Bożej przenikający najmniej oczekiwane czy spodziewane wydarzenia. Dlatego modlitwa to styl życia, a nie tylko czas Bogu poświęcony. To bycie-w-Bogu. A nic przecież nie przeszkadza, by żyć w zjednoczeniu z Nim non stop. Powracam znowu do s. Faustyny i jej Dzienniczka. Zarówno w czasie odprawiania ćwiczeń duchownych jak i pośród codziennych obowiązków była złączona ze swym Oblubieńcem – modliła się nieustannie.

o. Robert Więcek SJ

powrót

na skróty do...|

• strona główna

• 5 minutówki
• zamyślenia
• ewangelia i życie
• jak czytać
• katecheza
• posłuchaj

• Św. Ignacy
• dzieła św. Ignacego
• perełki ignacjańskie
• walka duchowa

• szkoła modlitwy
• modlitwa wstawiennicza
• krótko i na temat

• Jan Paweł II
• felietony
• książki i zapowiedzi
• wiersze
• kącik porad
• galeria